die blendung

(bkz: körleşme) dünya edebiyatının başyapıtlarından biri olduğu tartışmasız kabul edilen körleşme, almanya'da edebiyatın, politikanın kirli gölgeleri altında yitip gitmeye yüz tuttuğu bir dönemde yazılmıştır. ancak, elias canetti kurguladığı zaman ve mekân, kullandığı dil ve üslup, karakterlerindeki soyutlamanın isabetliliği ve bunları aktarmadaki başarısı sayesinde sınırları aşmış, evrenselliğin en üst boyutlarına ulaşmıştır. çoktandır kendi fildişi kulesine çekilmiş bir aydının trajedisinde cisimleşen körleşme, insanoğlunun kendi eliyle kurduğu, sonra da kendisine yabancılaşmış, düşman kesilmiş bulduğu dış çevreyi, son derece özgün bir biçimde ve en uçta sayılabilecek araçlarla tasvir etmeyi başarıyor. insanın gerçeklik karşısında ne ölçüde körleşebileceğini, her dönemde ve her toplumda rastlanabilen "aymaz" aydın karakterinde ustalıkla yansıtan canetti, düşünce ile gerçeklik arasındaki kopuşun hikâyesini anlatırken yarattığı dehşet atmosferiyle okuru derinden sarsıyor. (tanıtım bülteninden) (bkz: sel yayıncılık) "kişi, öteki insanlardan uzaklaştığı ölçüde hakikate yaklaşır. günlük yaşam, yalanlardan kurulu yüzeysel bir düzendir." ''dünya üzerindeki tüm mutsuzluklar, yeterince gelecekte yaşayamamaktan kaynaklanıyordu.'' ''gerçek ile gerçek olmayanı henüz ayırabilen kişi, tinsel güçlerinden emin olabilir.''

"öğrenmek her şeyin başında gelir."

--- spoiler --- her ilerleme, ani değişimlerin gerçekleşebilmesi koşuluna bağlıdır. --- spoiler ---

elias canetti'nin büyüleyici kitabı. kendisi bu kitabı daha 26 yaşındayken, yıl olaraksa 1935'te yazmıştır. ve yazımından en aşağı 20-30 yıl sonra almanya'da popüler olmuştur. bunun en büyük nedeni ise adolf hitler yüzünden almanya'da artan ırkçılık ve kitabın içeriğinin o zamanın almanya'sına uygun olmamasıdır. ki canetti kitabı yazdığı vakit, hitler daha iki yıldır iktidarda yer almaktadır. kitabı okumamış olanlar entry'nin kalanını okumasınlar lütfen. *** bu kitabı okumak isteyen her okur, daha ilk başlarda çok iyi bir kitapla karşılaşacağını bilir. çünkü hem yazım dili hem de içeriği ciddi anlamda değişiktir. ki maalesef ben daha ilk 50-60 sayfada ana karakterimizin, yani profesör kien'in kitaplarını yakayacağını biliyordum. daha doğrusu hissetmiştim. hikaye olarak vasat bir hikaye olsa da anlatmak istediği ve içerik olarak müthiş bir kitaptır körleşme. hikayeye giren her karakterin saplantıları ve dünyayı kendilerinden ibaret görmesi ise büyüleyici. profesör üzerinden ilerleyen hikayenin en sevdiğim ve aşırı derecede hoşuma giden karakteri, küçük kardeşi olmuştu. özellikle onun delilik ve delirmek üzerine abisiyle yaptığı sohbetin olduğu kısımlar beni büyülemişti. canetti, çok büyük bir iş başarmıştır bu kitabında. ve okura bir soru sormuştur: mutlu olmak için ihtiyaç duyduğumuz yer, gerçek hayat mı yoksa kafanın içindeki mi? cevabı ise hikayenin sonunda on binlerce kitabın olduğu kütüphaneyi yakarak vermiştir.